Dag 40: Terug in Shanghai

Waar ik me had voorgenomen ’s ochtends vroeg nog even mijn uit te komen om gedag te zeggen was ik helaas weer in slaap gevallen en werd ik pas wakker toen iedereen al weer braaf in de klas zat. Dat wordt dus een stil vertrek uit het bruisende Beijing. Na al mijn spullen in mijn tas gepropt te hebben ga ik naar het station. Eindelijk weer eens met een hogesnelheidstrein, wat niet alleen inhoudt dat de trein een stuk moderner is, hetzelfde geldt meestal ook voor het station, wat overigens niet betekent dat het rustiger is maar het is wel ander publiek en het is in ieder geval schoner. Ik behandel de treinen inmiddels precies als in Nederland, ik vind het onnodig ver van tevoren voor het poortje te gaan wachten tot je eindelijk het perron op wordt gelaten wanneer de trein er is en begeef me vlak voor vertrek richting de trein en kan zo in een keer doorlopen zonder heen en weer geduwd te worden door een om onduidelijke redenen haast hebbende mensenmassa terwijl de trein nog lang niet vertrekt en je een vast plek hebt. Het duurt bijna zes uur om in Shanghai te komen en hoewel ik de twee uur naar Groningen eindeloos lang vond duren ben ik na al die weken toch wel redelijk gewend aan de Chinese standaard en is dit zeker in vergelijking met de rit van ruim 20 uur een bijzonder kort tochtje. Ergens maar goed ook dat het niet zo lang duurt want na speciaal een stoel bij het raam gevraagd te hebben is het uitzicht in dit deel van het land niet zo veel soeps. Het is voorlopig mijn laatste treinrit in China. De laatste keer dat ik me erger aan de in hun telefoon schreeuwende mensen, de laatste keer dat ik kan lachen om de man voor me die stiekem allemaal vunzige plaatjes op zijn telefoon aan het bekijken is maar juist zo zit dat ik via de weerspiegeling in het raam net zo stiekem mee kan genieten.

Na aankomst neem ik de metro naar mijn hostel. Na al die weken weer terug in Shanghai, het voelt bijna als thuiskomen, maar eigenlijk helemaal niet. Mijn hostel zit vlakbij de voetgangersstraat East Nanjing road met daar achter de Bund met het uitzicht op de indrukwekkende torens. Op mijn tweede dag hier in China liep ik hier ook rond en wanneer ik door de straat aan het sloffen ben kan ik mijn ogen bijna niet geloven, dat meisje dat me die avond aansprak en meesleepte naar een dure Japanse tent, het meisje dat ik daar vervolgens heb achtergelaten, dat meisje loopt hier gewoon weer! We keken elkaar recht aan en waarschijnlijk herkende ze mij ook ergens van. Ze sprak me dit keer niet aan. Ze zei destijds dat ze op vakantie was in Shanghai. Misschien is ze bijna zes weken later weer in Shanghai of misschien heeft ze gewoon een hele lange vakantie hier, maar het feit dat ze op bijna precies dezelfde plek is als toen doet toch eerder vermoeden dat ik vorige keer goed ben weggekomen bij een of andere scam van haar. Maar ergens is het wel grappig dat ik haar weer zie, dat maakt het cirkeltje weer rond.