Dag 41: Circus

Aangezien ik zo’n beetje alles wat ik graag wilde zien in Shanghai al heb gezien wordt vandaag een rustig dagje, ik neem me voor ’s ochtends naar het science & technology museum te gaan maar wanneer ik daar aankom en de enorme rij zie en de massa die daar nog bij komt zie ik er toch maar van af, de Chinese technologie zal voorlopig nog een mysterie moeten blijven.

Het is tijd om mijn tas maar eens vol te krijgen en in de supermarkt haal ik wat kruiden en oliën die ik bij de Dirk nog niet in de schappen heb zien liggen en die ik wel verwacht nodig te hebben als ik thuis eens een poging ga wagen mijn favoriete gerechten van China na te bootsen. Hierna volgt een bezoek aan het zogenaamde French concession deel van de stad, een stukje Frankrijk in Shanghai uit de koloniale tijd. Onderdeel is een wirwar van steegjes en straatjes vol eettentjes, winkeltjes en ‘massagesalons’. Dit is de plek waar je al je souvenirs kan vinden en de plek waar je gegarandeerd afgezet wordt maar dat hoort natuurlijk bij de China experience.

Het is mijn laatste avond in China en dat houdt niet in dat ik mezelf de verdoemenis in ga zuipen. Voor mijn laatste avond in China heb ik een kaartje voor een show in het Shanghai Circus World theater. Hoewel ik in het vak thuis hoor van de op één na goedkoopste kaartjes zie ik dat er in een beter vak nog genoeg stoelen vrij zijn en sluip zo in het donker van de show naar duurdere plek, daar zitten er tenminste geen kabels in mijn gezichtsveld. Het is een prachtige show vol verbazingwekkende acrobatiek, muziek, zang en adembenemend spektakel. Meisjes die van fietsen heen en weer springen, een man die onder luid gejuich met een vaas gooit, motoren die gecoördineerd in een grote bal rondjes aan het maken zijn maar een stuk meer indruk hadden gemaakt als alle motoren niet elektrisch waren geweest en het klinkt alsof een kind heen en weer aan het rijden is met zijn nieuwe op afstand bestuurbare auto. Waar je in de Bijlmer bij het eind van elk evenement altijd een hele stormloop naar het OV ziet is dat hier echter niet zo. Het is vrij rustig, aangezien praktisch elke andere toeschouwer gewoon weer in de grote touringcar stapt waarmee die ook gekomen is. En dan zijn de zes weken China ineens voorbij.