Dag 39: Moe en brak

Als souvenir van de avond uit gisteren heb ik een goedkoop watergeweer meegenomen, wat bijzonder veel plezier geeft terwijl ik uit het raam nietsvermoedende voorbijgangers wat verkoeling bied op een warme dag. Moe en een beetje brak werk ik nog een kom noedelsoep naar binnen voor ik de stad weer in ga voor een laatste sightseeing dagje in Beijing. Ook Beijing heeft een Bell en Drum tower. Via een lange steile trap kom ik boven in een hal met een rij aan grote trommen. Gedurende de dag worden er voor ons toeristen demonstraties gegeven waarbij een groepje in authentieke kleding gehulde mensen de hal binnen lopen met in elke hand een stok tot iedereen bij zijn of haar eigen trom staat. Een paar minuten lang galmen de harde slagen door de ruimte en staat daar voor een hele rij mensen met hun telefoon in hun handen om alles vast te kunnen leggen. Aan de andere kant van het plein staat het broertje van deze toren, de Bell tower. Weer met een lange steile trap omhoog en boven geen verrassingen, precies wat je verwacht, een grote bel. Na een bezoek aan de torens ga ik langs de Confucius tempel in de hoop omver geblazen te worden door alle wijsheden, maar helaas, geen wijsheden, niet in het Engels althans. Hier en daar een beeld van Confucius, ergens in het midden een klasje met kinderen die bezig zijn met het leren van Chinese karakters en verspreid grote stenen met net zulke grote lappen tekst erin gegraveerd die ik toch niet kan lezen. De tempel weer uit en nog eens door de Hutongs in Beijing lopen, tussen de kleine grijze huizen, door het toeristische stuk, de drukte, om uiteindelijk weer terug te keren naar de campus. We eten wat bij het sjieke restaurant gekoppeld aan het hotel op de campus waar we na sluitingstijd wat dus al om negen uur ’s avonds is worden weggekeken door het personeel terwijl ze ongeduldig wachten tot we opstaan en weggaan, dus dat doen we dan maar.