Dag 11: De waterval

Samen met de mensen van gisteren ga ik in het begin van de dag naar een van de andere highlights van het park, het Wuyi paleis. De term highlight is echter niet helemaal van toepassing daar het vrij weinig voorstelt. Het is vandaag gelukkig mooi weer, de zon schijnt en het is weer warm als vanouds. Hoewel het rustig is, is het absoluut niet stil. Ik heb ze nog niet kunnen spotten, maar er zitten hier insecten in de bomen verstopt die me toch eens verdomd veel lawaai kunnen maken. Wanneer je rustig wilt genieten van het kabbelende water, het kalmerende gefluit van de vogels en de sereniteit van de bergen, gooit dit beestje roet in het eten door een geluid te maken als een soort uitwerkende helium kettingzaag.

Halverwege de middag zijn de anderen al weer richting het station en ga ik door naar een andere plek in het park. Er rijden gratis shuttlebussen rond die je van de ene spot naar de andere kunnen brengen. Ik had alleen geen idee waar elk busje je precies naartoe bracht, dus ben ik maar gewoon willekeurig bij eentje ingestapt hopende op een toffe plek uit te komen. Uiteindelijk kwam ik uit bij de theeplantages. Ik weet vrij weinig over het verbouwen van thee en daar heeft dit bezoek wat dat betreft weinig verandering in gebracht, maar het was een mooi gezicht die thee verbouwd te zien worden in een groene vallei, ingesloten door grote bergen. Ik volg het pad en zie een bordje met water curtain. Nieuwsgierig wat dat dan zou zijn ga ik die kant op. Het is een vrij vlak pad en ik hoef gelukkig weinig te klimmen, het bleek alleen niet zo'n heel kort pad. En na een tocht langs tweederangs tempels, hoog in de bergen uitgekerfde Chinese tekens en stenen paaltjes die als brug over beekjes fungeerden, kom ik uit bij de water curtain. Het is een waterval die van grote hoogte over een klif naar beneden stort en op zijn weg naar beneden uiteenvalt en zo als het ware een gordijn van water vormt. Althans, dat was de omschrijving, eigenlijk was het gewoon een smalle waterval die in de vijver eronder terecht kwam. Desondanks was het nog steeds best mooi. Achter de waterval stond een houten huis waar drie wijzen werden geëerd die hier erg lang geleden hadden gewoond en ongetwijfeld veel tijd hadden besteed aan het nadenken over het leven. Maar terwijl ik het vallende water neer hoor komen wil ik eigenlijk maar één ding en dat is onder die waterval staan! Alleen is er niemand die het doet.. Zouden mensen geen zin hebben, zou het niet mogen, of is die vijver toch net iets dieper dan het lijkt en verschuilen hele enge bijtende beestjes zich in de donkere dieptes? Ik vraag aan iemand of het soms verboden is, maar het enige wat zij zegt is dat het te gevaarlijk is. Ach te gevaarlijk voor Chinese begrippen, ze vinden het hier ook al te gevaarlijk om in de zee te zwemmen. Ik vraag haar op mijn spullen te letten en hobbel naar het water toe. Onder de waterval begrijp ik wat beter hoe Mona Lisa zich zou moeten voelen toen ik iedereen hun camera's op mij zag richten. Het zou toch leuk zijn als ik straks in posterformaat menig huiskamer in China sier.