Dag 15: Pandora

Daar gaan we dan richting het park. De ingang is maar vijf minuten lopen. De tickets zijn duur, maar ze hebben hier gelukkig overal studentenkorting. Er is hier echter nog een regel dat je als student 24 jaar of jonger moet zijn, komt dat even goed uit, nou niet dus. Hoewel ik mezelf nog een paar maanden 24 jaar mag noemen kijken ze hier in China alleen naar je geboortejaar en proberen ze me wijs te maken dat ik al 25 ben. Ik denk dat ik zelf wel redelijk weet hoe oud ik ben, maar dag korting.

Zhangjiajie staat bekend om haar prachtige bergen. Dit is de plek waar James Cameron schijnbaar zijn inspiratie vandaan heeft gehaald voor de bergen in Avatar en het is werkelijk prachtig. Je waant je op Pandora. Een waar hoogtepunt in de natuur, de landschapsarchitect heeft hier zeker zijn best gedaan. Het enige probleem is, het is hier weer eens zo stervensdruk. China doet goed zijn best zulke plekken bereikbaar te maken voor iedereen, dus je hoeft de bergen niet meer te beklimmen want er zijn gewoon liften en kabelbanen die je naar boven kunnen brengen en dat merk je want terwijl ik van het uitzicht probeer te genieten word ik opzij geduwd door een vrouw met teveel make up en een pretentieuze zonnebril die een veel te ingezoomde selfie wil maken. Op de berg ontmoeten we een paar mensen uit Estland, een jongen met zijn vriendin en schoonmoeder, die de drukte ook meer dan zat zijn en met ons meegaan naar een hopelijk rustiger deel in het park. Het is een deel met voornamelijk trappen en dat is hier toch wel redelijk een synoniem voor minder mensen. Al zijn er natuurlijk altijd een paar luie donders die zichzelf in een bamboe draagstoel omhoog laten tillen door twee mannen die in Nederland waarschijnlijk al van hun pensioen hadden genoten. Prachtige vergezichten, zoveel groen, het zogenaamde stenen bos, wilde aapjes. De McDonald's boven op de erg was misschien net iets te. Ik was erg blij dat ik niet hierna naar Wuyishan was gegaan, dit was zoveel mooier. Dat zou hetzelfde zijn als na een sterrenmaal nog een frikandel uit de muur trekken of een optreden van Dries Roelvink na het Metropole orkest, of een krakkemikkige schommel na een bezoek aan Disneyland.

Na een dag veel wandelen en na een paar prachtige beelden op mijn netvlies te hebben geprent, komen we weer aan in het hostel. Vanavond hebben we nog afgesproken wat te drinken met de Est en krijgen weer eens de bevestiging hoe gek China soms is. We komen in een bar terecht, waar ze net hebben ontdekt hoe je de bas maximaal kunt zetten en we kijken naar een dansoptreden van een Chinees die onder luid gejuich een brandende fakkel in zijn broek steekt en een lid van de Chinese Toppers die met zijn glimmende colbertje een aantal ongetwijfeld klassiekers ten gehore brengt. Het is weer eens genieten!