Dag 18: Chinese rijkdom

Yichang is een kleine stad en er is niet heel veel te zien. Het houdt weer eens niet op met regenen en daarbovenop ben ik ook nog eens verkouden geworden. En mogelijkerwijs is dit echt de slechtste dag om verkouden te zijn. Ik word meegenomen naar verschillende koffiebars in de stad waar ik voor het eerst kennis maak met een kleine koffieproeverij. Ik leer over de koffiebonen over de wereld, de verschillende temperaturen waarbij je koffie drinkt en de andere smaken die dan de boventoon voeren en de techniek waarmee je de koffie naar binnen hoort te slurpen. Het is een bijzondere ervaring en de koffie is zeker beter dan dat prutje wat door de meeste automaten wordt uitgestoten en ik proef ook best wat verschillen maar eigenlijk is het vooral een beetje mee knikken wanneer de koffieexperts beschrijven hoe rijk aan smaak de koffie wel niet is. Vanaf hier gaan we thee drinken bij de dame die ik gisteren voor het eerst had ontmoet en die naast een restaurant blijkbaar ook in het bezit is van een theewinkel. Deze vrouw is ongetwijfeld erg rijk en terwijl we er zijn rond ze een afspraak met een of andere kunsthandelaar af over een paar eeuwenoude Chinese kunstobjecten. We proeven een zeer exclusieve thee en gaan daarna met z'n allen naar een vriend van haar voor nog meer thee. Deze man is waarschijnlijk nog veel rijker en hoewel ik nog nooit van hem had gehoord verwelkomde hij me als verloren zoon, wat een gastvrijheid. Dit is het begin van een avond, die ik niet anders kan omschrijven dan bizar.

Wanneer we aankomen worden we eerst uitgenodigd om te gaan eten. Onze gastheer had net een paar zakken kippenvoeten meegenomen uit een andere provincie, een delicatesse die hij graag met ons wilde delen en daarom meenam naar het restaurant om daar te laten bereiden. Iets anders wat hij ook meenam, flessen wijn van elk een paar honderd euro per stuk. In China heerst een aparte drankcultuur waarbij je tijdens het eten om de zoveel tijd gezamenlijk na veel gekinkel je hele glas naar binnen kiept en hiervoor maakt het niks uit hoe duur de drank is. Het was bijna zonde. Hoe was ik hier nou weer terechtgekomen, aan tafel met een stel rijke Chinezen die sigaretten rookten met een goudkleurige filter en met wie ik deze peperdure wijn met een rock paper scissors drankspel weg aan het drinken was. Het voelde redelijk intimiderend, dus wat was ik blij dat ik dokter ben en ook nog wat aanzien kon genieten bij deze bazen uit de theeindustrie of hoe ze al hun rijkdom dan ook hebben verworven. Na het eten was het weer tijd voor thee. Als gast zat ik in het midden aan tafel en was ik mijn nep lach aan het bijschroeven terwijl ze hun Chinese humor naar het Engels probeerden te vertalen. Waar ik een kopje thee normaal een prima eind van de dag vind, hadden ze nu nog een verrassing voor me in petto. We gingen naar een bar met live muziek. Uiteraard kennen deze mensen de eigenaar en het drinken gaat weer door maar nu met fancy whiskey, die zonder problemen wordt verdund met wat flesjes ijsthee. En dan komt ineens de aap uit de mouw. We waren hier helemaal niet gekomen voor de live muziek, we waren hier gekomen zodat ze mij live konden horen zingen. Als ik iets niet durf is dit het wel, maar hoe kon ik dat nu nou weigeren nadat deze mensen me al zo vriendelijk hadden ontvangen en nu speciaal hiervoor hier naartoe waren gekomen. Als dat geen peer pressure is.. Met knikkende knietjes ben ik het podium op gegaan, geen idee hoe ik nou precies ben geïntroduceerd. Fuck it, gewoon doen. En wat een kick. Ik kreeg een verlegenmakend applaus en zag het platencontract al binnen handbereik. Misschien kan je beter op je hoogtepunt stoppen maar ik wilde graag nog een nummer doen met de band en ik wijd het aan mijn verkoudheid, het feit dat ik zowel mezelf als de pianist amper kon horen, het gebrek aan een repetitie en de hoeveelheid drank die ik al op had, maar dit was toch wel redelijk beschamend vals. Tijd om te gaan. Hoewel ik baalde dat mijn Chinese doorbraak nog even op zich moeten laten wachten, was het echt een top avond. Geweldige trip tot nu toe!