Dag 20: Hot pot

Chongqing zou volgens sommigen de meeste inwoners hebben in China, of dat waar is, geen idee. Wat ik wel weet is dat het een bergstad is, wat inhoudt dat je altijd omhoog aan het lopen bent waar je ook heen gaat. Je begint toch bijna het uiterst vlakke Nederland te missen wanneer je weer eens zwetend in de brandende zon ergens aankomt. We gaan als eerste naar Ciqikou waarvan ik eigenlijk niet weet of ik het goed schrijf omdat het me ook al totaal niet lukt om het goed uit te spreken. Het is het oude gedeelte van de stad en net als in Shanghai betekent dat eigenlijk een grote toeristische horde in mooie maar drukke straatjes waar ze je de specialiteiten van Chongqing voor veel geld proberen aan te smeren. Vanaf hier is het weer terug naar het moderne deel van de stad waar we terechtkomen bij het Hey Café, een pas geopend, naar mijn idee lesbisch, koffie café gerund door een kort pittig blauw meisje. De andere mensen die er zitten zijn allemaal redelijk mannelijke vrouwen en ze kennen Nederland, niet van de Hollandse meesters of het drugsbeleid, maar van het homohuwelijk en hoeveel geluk ze in Nederland hebben dat dit daar wel is toegestaan, aangezien het er niet op lijkt dat dat in China snel zal gaan gebeuren.

Na wat kaartspelletjes en zombies neergemaaid te hebben met een VR-bril op is het tijd voor eten. Eigenlijk is het in China altijd wel tijd voor eten. Chongqing staat bekend om haar pittige eten en dan in het bijzonder de hot pot, die je overal op straat ziet pruttelen en ervoor zorgt dat zelfs de lucht in Chongqing pittig is. Denk aan een fondue, maar dan met een rood glimmend bijzonder pittig soepje waar je alles in gooit. En vervang alles wat je er normaal in zou gooien voor varkensoren, -darmen, en -bloed. Een beetje pittig betekent hier best pittig, gewoon pittig is bizar pittig en vraag om heel pittig en je kan vast je uitvaart boeken. We gingen voor een licht pittige hot pot, die best te doen was, ware het niet dat je niet uit een bord of kommetje eet, maar van een schaaltje wat vol ligt met een mengsel van gedroogde pepers, lenteui, koriander en sesamolie, maar dan eigenlijk vooral pepers. Alles wat erin komt te liggen wordt in een keer bedekt met een mondverlammend korstje. Ik kan best wat hebben maar dit ging echt van snotteren tot ronduit janken tot uiterst genot van al mijn tafelgenoten. Eens maar nooit meer!

Na weer wat bijgekomen te zijn van het hot pot diner en wat drankjes verder was het dan eindelijk eens tijd voor het in Azië o zo populaire vermaak, karaoke! Samen met een groep Chinezen die voornamelijk Chinese ballads zong en geen enkel nummer van mij kende hebben we tot in de late uurtjes onze keeltjes geschraapt. De meeste nummers die ik wilde stonden niet eens in de lijst helaas, maar ik heb natuurlijk wel ongêneerd One Direction gerockt!