Dag 27: Bussen
Verbazend genoeg heb ik nog best wel wat uren kunnen slapen in een waarschijnlijk vrij ongemakkelijke houding afgaande op de pijn in mijn nek waarmee ik wakker word. Als het goed is ben ik er bijna, tenminste dat dacht ik. De trein bleek echter drie uur vertraging te hebben. Eigenlijk valt dat natuurlijk hartstikke mee. De trein van Amsterdam naar Leiden heeft regelmatig een minuut of tien vertraging en dat bij een reistijd van ongeveer een half uur. In verhouding mag ik dus niet klagen bij deze vertraging bij een reistijd van bijna 19 uur, ze kunnen hier in Nederland nog wel wat van leren.
Eindelijk kom ik dan aan in Kunming en met stijve benen loop ik naar de uitgang van het station waar uiteraard weer een hele horde aan taxichauffeurs, scooters en ander gespuis de nieuwe vangst staat op te wachten. Ik neem de bus naar mijn hostel en word meteen vrolijk wanneer ik erachter kom dat de bussen hier bij elke halte het geluid maken als wanneer je een up haalt bij Super Mario. Ik had bedacht vandaag naar het Stone Forest in Shilin te gaan wat toch wel een end buiten de stad lag en het was dus wel redelijk balen dat de trein ineens besloot op willekeurige plaatsen stil te staan om fashionably late te kunnen komen. Bij mijn hostel zeggen ze me dat het eigenlijk al te laat is om nog te gaan, aangezien het nog eens drie uur duurt om daar te komen. Ach ze kunnen me zoveel zeggen, ik ga gewoon. Ik zit ruim een uur in de bus tot ik eindelijk aankom bij het oostelijke busstation vanwaar er weer een andere bus richting het Stone Forest zou gaan. Ik koop snel een kaartje en word door allemaal mensen van hot naar her gestuurd tot ik dan eindelijk in de goeie bus terecht kom. De bus is vrijwel leeg, dus ik vraag hoe laat hij dan vertrekt. Wanneer die vol is.. Heb ik weer. Het duurt iets meer dan een half uur voor de bus volgens de chauffeur eindelijk vol genoeg is om te kunnen vertrekken. Op naar stenen! Wanneer ik aankom wil ik eerst weten hoe laat de laatste bus terug gaat voor ik hier nog moet overnachten. Iedereen zegt echter wat anders, de een zegt vijf uur, de ander zes, of half zeven, of zeven. Dat wordt maar gokken zo dan. Eerst maar eens een boswandeling maken. Van de ingang tot het daadwerkelijke begin van het park rijden elektrische busjes iedereen heen en weer omdat blijkbaar niemand eraan had gedacht de ingang ook daadwerkelijk bij het park te bouwen. Het Stone Forest is een verzameling van hoge stenen die zo in grote groepen als het ware een bos vormen. Laat het vooral aan Chinezen over om hier en daar in een steen iets te zien als moeder en zoon, een krom lopend oud vrouwtje of een paddenstoel, maar wat je er ook in ziet, het is een hele belevenis. Ik heb niet veel tijd en wil toch zoveel mogelijk zien dus hol ik wat tussen de stenen door, en net zoals in een echt bos lukt het me altijd om te verdwalen. Wanneer ik dan eindelijk weer mijn weg het bos uit heb gevonden ga ik richting de uitgang en de bus. De laatste bus gaat om zes uur, goed gegokt gelukkig.
Eindelijk kom ik dan aan in Kunming en met stijve benen loop ik naar de uitgang van het station waar uiteraard weer een hele horde aan taxichauffeurs, scooters en ander gespuis de nieuwe vangst staat op te wachten. Ik neem de bus naar mijn hostel en word meteen vrolijk wanneer ik erachter kom dat de bussen hier bij elke halte het geluid maken als wanneer je een up haalt bij Super Mario. Ik had bedacht vandaag naar het Stone Forest in Shilin te gaan wat toch wel een end buiten de stad lag en het was dus wel redelijk balen dat de trein ineens besloot op willekeurige plaatsen stil te staan om fashionably late te kunnen komen. Bij mijn hostel zeggen ze me dat het eigenlijk al te laat is om nog te gaan, aangezien het nog eens drie uur duurt om daar te komen. Ach ze kunnen me zoveel zeggen, ik ga gewoon. Ik zit ruim een uur in de bus tot ik eindelijk aankom bij het oostelijke busstation vanwaar er weer een andere bus richting het Stone Forest zou gaan. Ik koop snel een kaartje en word door allemaal mensen van hot naar her gestuurd tot ik dan eindelijk in de goeie bus terecht kom. De bus is vrijwel leeg, dus ik vraag hoe laat hij dan vertrekt. Wanneer die vol is.. Heb ik weer. Het duurt iets meer dan een half uur voor de bus volgens de chauffeur eindelijk vol genoeg is om te kunnen vertrekken. Op naar stenen! Wanneer ik aankom wil ik eerst weten hoe laat de laatste bus terug gaat voor ik hier nog moet overnachten. Iedereen zegt echter wat anders, de een zegt vijf uur, de ander zes, of half zeven, of zeven. Dat wordt maar gokken zo dan. Eerst maar eens een boswandeling maken. Van de ingang tot het daadwerkelijke begin van het park rijden elektrische busjes iedereen heen en weer omdat blijkbaar niemand eraan had gedacht de ingang ook daadwerkelijk bij het park te bouwen. Het Stone Forest is een verzameling van hoge stenen die zo in grote groepen als het ware een bos vormen. Laat het vooral aan Chinezen over om hier en daar in een steen iets te zien als moeder en zoon, een krom lopend oud vrouwtje of een paddenstoel, maar wat je er ook in ziet, het is een hele belevenis. Ik heb niet veel tijd en wil toch zoveel mogelijk zien dus hol ik wat tussen de stenen door, en net zoals in een echt bos lukt het me altijd om te verdwalen. Wanneer ik dan eindelijk weer mijn weg het bos uit heb gevonden ga ik richting de uitgang en de bus. De laatste bus gaat om zes uur, goed gegokt gelukkig.
