Dag 28: Naar het zuiden van Yunnan

Het bezoek aan Kunming is kort, vandaag ga ik naar het Zuiden van Yunnan. Ik ga naar Yuanyang, bekend om haar prachtige rijstvelden. Als een vriend van je zegt dat dit misschien wel het mooiste is van China dan kan ik niet anders, dan moet ik er gewoon heen. Het is een busrit van zeven uur en om zeker te zijn van een plek leek het me handig vast een kaartje te kopen in het hostel. Natuurlijk moet er altijd een eerste keer zijn dat het in het hostel mis gaat bij het kopen van de kaartjes en je uiteindelijk nog steeds extra vroeg naar het busstation moet. Dus in alle vroegte ging ik dan maar. Er waren nog meer dan genoeg kaartjes gelukkig en met een tas vol met snacks begon ik weer aan een lange trip. De rit zelf is zeker geen straf, lekker zitten, muziekje en genieten van het door de ruiten vervormde prachtige uitzicht. Om de paar uur stoppen we ergens langs de weg waar je mag genieten van de meest smerige openbare toiletten van China. De chauffeur van deze bus lijkt nog meer te zijn dan alleen buschauffeur wanneer hij bij een korte stop een pakketje en een stapel geld aanneemt om die vervolgens later weer ergens anders af te geven. En dan stoppen we ineens bij een garage waar er flink gesleuteld wordt aan een rij bussen. We moesten ergens gaan wachten en ineens was de bus weg. Geen idee hoe lang we hier moesten wachten, niemand sprak Engels in de bus. Zolang ik bij de groep blijf word ik in ieder geval niet achtergelaten dacht ik terwijl ik achter hen aan hobbelde. We gaan weer door na een stop van bijna een uur en komen in de avond aan in het dorpje Xinjie, met wat vertraging natuurlijk. Ik heb een guest house geregeld in een ander dorpje, Duoyishu, maar goed, hoe kom ik daar nu. Er rijden mini busjes van hier naar alle dorpjes. Bij het busstation staat een vrouw die verdacht goed Engels spreekt en me vraagt waar ik naartoe moet. Ik laat het haar zien en ze vertelt dat ik daar wel heen kan worden gebracht voor 20 yuan. Alleen moet ik dan wel wachten tot de volgende bus er is en die mensen ook mee kunnen, dat zou nog ongeveer een half uur duren. Een half uurtje wachten zou ik niet erg vinden, maar ik weet dat de volgende bus vanuit Kunming pas een paar uur later is vertrokken en ik zag het echt niet zitten om zo lang te wachten. Voor 100 zou het busje meteen gaan. Daar heb ik geen zin in, ik zoek wel een ander busje. Terwijl ik op zoek ga komt ze weer achter me aan met het busje naast zich bestuurd door een man die in tegenstelling tot deze vrouw geen woord Engels sprak. Betaal maar 20 en dan gaat het busje nu. Mooi zo, dacht ik, en ik stap in. Het busje rijdt de straat uit, de hoek om en parkeert aan de kant van de weg. De chauffeur vraagt nu ineens 80 voor de hele rit, aangezien het busje verder leeg is, en ik moet nu meteen betalen. Dit was niet afgesproken maar hij wist dondersgoed dat ik hier niet bekend was en hem nodig had te komen waar ik moest zijn. Uiteindelijk weet ik er 50 van te maken en geef hem het geld. Ongeveer een minuut later stroomt het busje vol.. Daar ben ik toch redelijk ingetrapt. Ik geloof graag in de goedheid van de mens en deze man kon dit geld vast beter gebruiken dan ik, maar wat een achterbakse klootzak was dit zeg. Onderweg probeert hij me nog bij een hotel van wat vrienden van hem te lozen, maar uiteindelijk brengt hij me toch naar de rand van het dorp waar ik moet zijn. Ik logeerde in Jacky's Guesthouse, gerund door natuurlijk Jacky en zijn moeder. Aangeraden en geroemd op internet. Jacky spreekt goed Engels en kan je perfecte tips geven over de omgeving. Er bleek alleen een klein probleem, deze ideale gastheer was op reis, dat was die me aan de telefoon even vergeten te vertellen en uiteindelijk eindigde ik bij zijn moeder, werkelijk de liefste vrouw van China is, maar helaas geen woord Engels. Tips over de omgeving zouden een droom moeten blijven. Dit was echter niet hetgene wat me zorgen baarde. Het dorpje ligt hoog in de bergen en net zoals ik al eerder had meegemaakt was de berg gehuld in een dichte mist. Het zicht was nu maar een paar meter. Dat wordt dus flink bidden dat het morgen weer is opgeklaard.