Dag 30: Across the bridge
Nieuwe dag, nieuwe kans om de zon op te zien komen. Het is niet zo erg als gisteren maar de zon gaat helaas weer schuil achter een dicht wolkendek. Ik kan nog een dag blijven in de hoop dat het weer iets beter wordt maar er zijn zoveel betere opties in China voor die korte tijd dat ik hier nog ben in plaats van wachten tot de mist wordt weggeblazen. Samen met de Walen ga ik met een minibusje terug naar Xinjie vanwaar de bus terug naar Kunming vertrekt. Ook hier is het erg mistig. We hebben nog een tijdje tot de bus daadwerkelijk vertrekt en lopen nog wat door het dorp dat een stuk moderner is dan degene waar we overnachtten maar waar je nog steeds de verschillende stammen op een trapje kan zien punniken. De bus leent zich prima om wat slaap in te halen en na ,deze keer wel, zeven uur arriveren we in Kunming.
Na mijn spullen in het hostel te hebben gelaten loop ik nog even de stad door. Door het zoveelste park met een vijver vol lotusbloemen, de zoveelste boeddhistische tempel en de zoveelste voetgangerswinkelstraat. Het blijft zeker leuk, maar Chinese steden beginnen langzamerhand toch erg op elkaar te lijken. Gelukkig heeft elke stad dan nog haar eigen specialiteiten wat eten betreft. In Kunming is dat ongetwijfeld de zogenaamde across the bridge noodles, een oud gerecht dat gecreëerd zou zijn door een vrouw getrouwd met een student die naar een geïsoleerd eiland verkaste om te kunnen studeren. Zij bracht hem elke dag eten aan de andere kant van de brug en dit was het populairste gerecht en wordt nu nog steeds in heel Kunming gegeten. Het lijkt een slecht sprookje tot je het gerecht probeert. Dit is namelijk niks meer dan een pruttelend bouilonnetje met daarbij een heel arsenaal aan schaaltjes met daarop verschillende soorten vlees, groenten en noedels. Het is zeker een cool gerecht om je hele tafel vol te zien staan maar afgezien daarvan smaakt dit hele bouwpakket wat je voor krijgt geschoteld amper naar iets en dan krijg je plots iets meer waardering voor deze student die elke dag met veel waardering dit flauwe goedje van zijn vrouw naar binnen goot en haar bleef zeggen hoe gek hij er wel niet op was. Als dat geen liefde is. Hij had natuurlijk ook van het eiland af kunnen komen, maar dat terzijde.
Na mijn spullen in het hostel te hebben gelaten loop ik nog even de stad door. Door het zoveelste park met een vijver vol lotusbloemen, de zoveelste boeddhistische tempel en de zoveelste voetgangerswinkelstraat. Het blijft zeker leuk, maar Chinese steden beginnen langzamerhand toch erg op elkaar te lijken. Gelukkig heeft elke stad dan nog haar eigen specialiteiten wat eten betreft. In Kunming is dat ongetwijfeld de zogenaamde across the bridge noodles, een oud gerecht dat gecreëerd zou zijn door een vrouw getrouwd met een student die naar een geïsoleerd eiland verkaste om te kunnen studeren. Zij bracht hem elke dag eten aan de andere kant van de brug en dit was het populairste gerecht en wordt nu nog steeds in heel Kunming gegeten. Het lijkt een slecht sprookje tot je het gerecht probeert. Dit is namelijk niks meer dan een pruttelend bouilonnetje met daarbij een heel arsenaal aan schaaltjes met daarop verschillende soorten vlees, groenten en noedels. Het is zeker een cool gerecht om je hele tafel vol te zien staan maar afgezien daarvan smaakt dit hele bouwpakket wat je voor krijgt geschoteld amper naar iets en dan krijg je plots iets meer waardering voor deze student die elke dag met veel waardering dit flauwe goedje van zijn vrouw naar binnen goot en haar bleef zeggen hoe gek hij er wel niet op was. Als dat geen liefde is. Hij had natuurlijk ook van het eiland af kunnen komen, maar dat terzijde.
