Dag 37: Over de muur
Voor dag en dauw sta ik op, naja niet helemaal, maar het is vroeg. Vandaag ga ik naar waarschijnlijk de bekendste attractie van heel China, ja vandaag ga ik naar de Chinese muur. De muur is ruim 6000 km lang en kan dus op verschillende plaatsen bezocht worden. De populairste vanuit Beijing is Badaling, maar is daarmee ook de drukste en aangezien ik geen zin heb om als een stel eendjes in een gedwongen rijtje over de muur te waggelen continu lastig gevallen wordend door mensen die je allerlei prullen proberen te verkopen ga ik naar Mutianyu, zeker niet rustig, maar in ieder geval wel rustiger en veelzijdiger. Het is daarentegen ook moeilijker te bereiken en aangezien er maar een bus per dag gaat en ik er met mijn gebrekkige Chinees weinig voor voel alleen te stranden op de Chinese muur kies ik ervoor via een hostel een tour te boeken wat dus inhoudt dat ik me daar 's ochtends vroeg moet melden om na een belabberd Amerikaans ontbijtje met mijn slaperige kop de bus in te stappen. De crew voor vandaag, een ietwat langdradige Ier met Nederlandse roots en een oversekste Amerikaan met een ongetwijfeld rijke fantasie afgaande op zijn verhalen. We stoppen eerst nog bij een paar andere hostels om de bus wat voller te maken en worden dan toegesproken door onze reisleider, een Chinese man die waarschijnlijk een tijd in Australië heeft gewoond om Engels te leren en als gevolg daarvan Engels spreekt met een Australisch Chinees accent wat verder alleen omschreven kan worden als praktisch onverstaanbaar. Maar hij is enthousiast en het gaat natuurlijk vooral om de muur vandaag. Het deel van de muur waar wij uiteindelijk aankomen is op een paar hoge bergen gebouwd. We hebben ongeveer drie uur de tijd voor we weer terug moeten zijn voor de lunch en besluiten geen tijd te verspillen met het beklimmen van de berg, in de kabelbaancabine waar blijkbaar ook Michelle Obama een aantal jaar terug in heeft gezeten gaan we omhoog en komen uit bij toren 14 van de muur. Vanaf hier is het verder over de muur, op en af, en naarmate we verder komen wordt het iets rustiger op de muur. Bovenaan een van de steile trappen zit een gezette jongen verslagen op de grond, maar wij gaan verder. Bij toren 20 is de doorgang dicht gemetseld en staat er een bord wat verder lopen verbiedt, maar wij zijn natuurlijk gek genoeg om ons hierdoor niet te laten stoppen en we klimmen eroverheen om verder te kunnen lopen over de muur, richting het deel vanaf toren 23, het oude deel van de muur dat niet een aantal jaren geleden is herbouwd en er veel te nieuw uit ziet. Waar de muur eerder goed begaanbaar was gemaakt is dit deel overgroeid met struiken en andere wilde begroeiingen. Langs de rand lopen we verder tot we bij een punt komen dat net zo steil is als sommige trappen eerder, het enige verschil, er is geen trap. Het is een steile helling bestaande uit nat geregende gladde stenen waar we met behulp van de zijkant naar boven klimmen. En daar stonden we dan, toren 29, het hoogste punt van de muur voor zover wij konden zien in dit gebied. Vanaf hier was het weer terug om nog wat lunch mee te kunnen pikken. En ja ik heb van de Chinese muur afgeplast, natuurlijk, ook een beetje op zelfs, iets met de wind die draaide.
In de bus terug is iedereen aan het slapen. Wat een vermoeiende dag, maar zo leuk, de Chinese muur heeft absoluut niet teleurgesteld. 's Avonds eet ik nog wat met de mensen van de tour en dit is meteen een van de grootste culinaire verrassingen van China. Schijnbaar is het een van oorsprong Mongolisch gerecht, als we de Mongolische jongen op straat tenminste mogen geloven die ons naar het restaurant bracht toen zowel tripadvisor als google maps ons in de steek lieten. We zitten aan tafel en voor ons staat een barbecue met gloeiende kolen met daarop een hele lamspoot aan het spit, met lang bestek snij je de stukken ervan af om ze vervolgens door een kruidenmengsel te halen en te verorberen. Waar we in het begin niet helemaal zeker wisten of we het wel op gingen krijgen waren we aan het eind alle botten aan het afkluiven om geen enkel stukje te verspillen met het gevoel bovenaan de voedselketen te staan. Hierna gaan we naar het vogelnest oftewel het olympisch stadion. Het terrein rond het stadion is echter om dit tijdstip al gesloten maar aan de andere kant moet je toch iets met prikkeldraad of stroom doen als je niet wilt dat mensen over een hekje heen klimmen. Ik sluit de dag af met een ouderwets nachtje karaoke gejengel met het hele universitaire gezelschap. Wat een dag.
