Dag 1: Aankomst in Shanghai

Na een lange vlucht waarbij de maaltijden verbazend prima waren en de stoel naast me net zo leeg was als de inhoud van de films die ik heb gekeken, kwam ik aan in Shanghai. Hier werd ik verwelkomd door een bizar lange rij voor de douane gepaard met hier en daar wat schreeuwende Chinezen die het heel slecht trokken wanneer anderen probeerden voor te dringen. Wat hierna volgt is een lange rit in de metro waarbij ik eindelijk eens wat mensen kan bestuderen. Het lukt me niet om mijn vinger te leggen op de metrocultuur. Wanneer de deuren open gaan rent iedereen als een bezetene de metro in om een plekje te bemachtigen ongeacht het feit of er überhaupt wel plek is want dan wurmen ze zich er wel tussen, waardoor je doodmoe van je vlucht ineens ingeklemd wordt door aan de ene kant een ietwat mollige mevrouw in een bloemetjesjurk en aan de andere kant een saai overkomende kale man die zijn kleren alvast een maatje te groot schijnt te hebben gekocht. Bovendien is het blijkbaar wel normaal voor kinderen op te staan, maar niet voor fragiele oude mensen, wat volledig tegen het beeld in gaat wat ik van Chinezen heb. Eenmaal in het hostel aanbeland word ik al snel opgehaald door een paar kennissen die me kennis laten maken met het 'echte' Chinese eten en het daarbij horende shotje alcohol uit een sjieke rode glimmende karaf dat op willekeurige momenten tijdens het eten gezamenlijk achterover moet worden geslagen en zo langzaam je keel weg brandt. Heeft niemand ze dan ooit verteld dat Aziaten niet zo goed tegen alcohol kunnen?