Dag 2: Tegen alle verwachtingen in

Kundig wordt er wat deeg over de bakplaat uitgesmeerd tot de dikte van een crêpe, daar over gaat een ei samen met bosui en koriander, het wordt een keer dubbelgevouwen, er komen twee uiterst smaakvol ogende sausjes op en wat stukken gefrituurde tempe, de geur die ervan af komt wekt een klassieke pavlov reactie bij me op, nog een paar keer dubbelvouwen, door midden snijden, en ik krijg mijn ontbijt in een zakje mee. Heerlijk.

Voor mijn vertrek naar China werd me wijs gemaakt dat zeker in Shanghai vooral de jongere generatie Chinezen prima in staat is Engels te spreken. Niets bleek echter minder waar nadat ik door een jongen vrolijk in het Chinees de verkeerde kant op werd gestuurd op zoek naar de Jade Buddha Temple, een tempelcomplex overheerst door de geur van wierook waar een uiterst zeldzaam boeddha beeld gemaakt van jade het hoogtepunt is. Mijn favoriet hier was echter de draw-me-like-one-of-your-french-girls-boeddha. Aangezien ik toch wel graag internet had besloot ik een Chinese simkaart aan te schaffen. Ik dacht dat het hiermee wel goed zou komen, maar alles werkte nog steeds maar matig zonder duidelijke reden. Totdat ik besefte dat niet alleen facebook, maar natuurlijk ook google in China wordt geblockt. Met een telefoon die rond google is gebouwd, met chrome als standaardbrowser, de google play store en google maps, en geen mogelijkheid hiermee vervangende programma's te downloaden, ben je dus redelijk screwed.

Het drukste gebied in Shanghai is zonder enige twijfel de East Nanjing road en de Bund waar je aan de andere kant van de rivier de wolkenkrabbers trots kan zien zijn op hun grootte. Hier heb ik ook de eerste negers gezien sinds mijn aankomst waarmee niemand op de foto wil in tegenstelling tot met al die blanke reizigers, en dat terwijl ze toch een stuk zeldzamer zijn hier. Op aanraden eindig ik in de Vue bar, boven in een hotel, waar ik onder het genot van een gin tonic en ietwat underdressed me laat betoveren door een prachtig uitzicht over de stad. Ook hier ondervind ik dat Chinezen geen Engels kunnen, maar gelukkig wel vriendelijk zijn. Terwijl ik weer terug loop richting de metro komt er tegen alle verwachtingen in een meisje op me afgestapt. Ze begint in het Chinees tegen me en ik probeer verontschuldigend over te brengen dat ik dat helaas niet spreek. In gebrekkig Engels vertelt ze hier zelf ook op vakantie te zijn en dat ze net allemaal nieuwe kleren heeft gekocht. Ze stelt voor samen een stukje verder te lopen. Wanneer ze erachter komt dat ik dokter ben is ze enthousiast, misschien iets te enthousiast. Voor ik er erg in heb heeft ze me meegesleept naar een of ander duur Japans restaurant waar ik wanhopig naar de kaart kijk in de hoop dat mijn uitweg daar op staat. Ik weet niet wat ze dacht maar ik ging dus echt niet voor dat eten betalen, het lag ook totaal niet binnen mijn budget, en ik vond haar langzamerhand ook steeds enger worden, dus toen heb ik, klootzak die ik ook ben, haar daar achtergelaten waarna ze beteuterd voor zich uit keek. China blijft me verbazen.